Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nie można wyrzucić serca - wyszeptała. - Można udawać, że nie istnieje, ignorować je, obrażać szargać i deptać, można je nawet oblać benzyną i spalić, ale to nic nie da. Ono to wszystko znosi, hibernuje się maskuje, zamiera, potrafi się obrażać, staje w ogniu na zawołanie i pokrywa szronem, kiedy trzeba. Ale tak naprawdę to niezniszczalne i bije nawet wtedy, kiedy odpuszczamy.'

Ellie i Theo, on autor romansów odnoszący gigantyczny sukces na rynku wydawniczym, ona jest autorka kryminałów. Znają się od dzieciństwa, ale pewne wydarzenie sprawiło, że ich drogi się rozeszły. Wspólnie mają napisać bestseller, nie byłoby by w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że rozstali się w gniewie i od tego czasu nie odzywają się do siebie. Oprócz tego, że mają napisać razem książkę, to dodatkowo mają zamieszkać razem i udawać zakochaną parę. Czy Ellie i Theo będą w stanie sprostać zadaniu które wyznaczyło im wydawnictwo? Co takiego wydarzyło się w przeszłości, że Ellie i Theo przestali się do siebie odzywać?

Książka jest rewelacyjna mimo swojej objętości czyta się ją jednym tchem. Oprócz burzliwej, ale romantycznej historii mamy dobrze rozbudowany wątek kryminalny, który łączy się w logiczną całość. Dzięki retrospekcji możemy poznać przeszłość dwójki bohaterów i dowiadujemy się jakie tragiczne wydarzenia doprowadziły do tego że się tak nienawidzą. Autorka bardzo dobrze buduje napięcie między bohaterami, a przede wszystkim tworzy ich relacje. Zżyłam się z bohaterami i bardzo mocno im kibicowałam. Ja jestem na tak i zdecydowanie polecam!

"Nie można wyrzucić serca - wyszeptała. - Można udawać, że nie istnieje, ignorować je, obrażać szargać i deptać, można je nawet oblać benzyną i spalić, ale to nic nie da. Ono to wszystko znosi, hibernuje się maskuje, zamiera, potrafi się obrażać, staje w ogniu na zawołanie i pokrywa s...

Rozwiń

Zwiń

Autor zabiera nas do Ciechocinka, gdzie Ciotka ma spędzić czas w sanatorium. Jak to bardzo często bywa, praktycznie nic nie idzie po myśli kobiety. W pociągu spotyka Rudą, która tak jak ona wybiera się do tego samego uzdrowiska. Ciotka bardzo szybko zauważała, że koleżanka coś knuje. Ruda namawia kuracjuszki na odchuchanie podejrzanymi tabletkami. 'Ta jedyna Ciotka' nie zostawi tak tego, za wszelką cenę będzie chciała dowiedzieć się co knuje Ruda. Oprócz podejrzanej koleżanki, Ciotka spotyka Gburowatego Tadka który działa jej na nerwy swoim brakiem wychowania. Czy Ciotce uda się przywrócić spokój w sanatorium?

Muszę przyznać, że miło spędziłam czas z "Boże, Beata". Historia jest świetnie napisana - lekko i z humorem, co sprawia, że czyta się bardzo szybko. Jeśli chodzi o postacie to autor spisał się na medal. Są specyficzni i intrygujący, przez co zapadają w pamięci. Idealna książka na odstresowanie się po ciężki dniu w pracy, ale również po bardziej wymagających książkach. Jest to książka od której nie będziecie w stanie się oderwać, autor idealnie przeniósł cechy ciotki na papier. Gwarantuje Wam, ze przy tej książce nie będzie się nudzić, rozrywka i dobry humor gwarantowane! Ja jestem na tak i czekam na kolejną zwariowaną historię z Ciotką w roli głównej.

Autor zabiera nas do Ciechocinka, gdzie Ciotka ma spędzić czas w sanatorium. Jak to bardzo często bywa, praktycznie nic nie idzie po myśli kobiety. W pociągu spotyka Rudą, która tak jak ona wybiera się do tego samego uzdrowiska. Ciotka bardzo szybko zauważała, że koleżanka coś knuje. Ruda ...

Rozwiń

Zwiń

"Schronisko które spowijał mrok" jest trzecią częścią cyklu Karkonoskiej serii kryminalnej. Nie czytałam wcześniejszych książek, ale spokojnie można czytać je osobno.

Wrzesień 1947. Franek uczeń miejscowego liceum zostaje oskarżony o zamach na radzieckich dygnitarzy, którzy przyjechali na tajne posiedzenie. Chłopakowi grozi ogromne niebezpieczeństwo i musi uciekać z miasta.

Grudzień 1991 do karkonoskiego schroniska Strzecha Akademicka przyjeżdża Andrzej Czerwiński. Chłopak chce poznać prawdę o przeszłości ojca, który zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach wraz ze swoim bratem. Andrzej zostaje bardzo chłodno przyjęty, a każda rozmowa która schodzi na temat jego ojca, kończy się szybką zmianą tematu i ostrzeżeniem, aby nie rozgrzebywał starych historii. Niespodziewanie ciało mężczyzny zostaje znalezione podczas najtragiczniejszego akcji ratunkowej w historii polskich gór.

Marzec 2007. Tomasz Wilczur autor kryminałów jedzie w Karkonosze, aby napisać książkę inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami. Mężczyzna chce rozwiązać tajemniczą śmierć Andrzeja Czerwińskiego. Gdy Tomasz zaczyna powoli odkrywać tajemnice które skrywają mury schroniska, zaczynają się dziać bardzo dziwne wydarzenia. Ewidentnie komuś bardzo zależy, na tym by Tomasz nie odkrył prawdy.

Rewelacyjny kryminał którego nie będziecie w stanie odłożyć na bok. To jest właśnie taka książka, przy której się mówi 'jeszcze jeden rozdział' :D Góry, kryminał i tajemnice z przeszłości to nie mogło się nie udać. Dodatkowo różne ramy czasowe, rewelacyjnie skonstruowani bohaterowie, których nie dało się nie polubić. Wiedziałam, że te trzy historie w pewnym momencie splotą się ze sobą, ale nie miałam pojęcia w jaki sposób. Dzięki książce nabrałam ochoty na spontaniczną wycieczkę na Dolny Śląsk. O tym co jest fikcją literacką, a co wydarzyło się faktycznie mamy okazje dowiedzieć się z zakończenia. Jestem zdecydowanie na tak i czekam z niecierpliwością na czwartą część!

"Schronisko które spowijał mrok" jest trzecią częścią cyklu Karkonoskiej serii kryminalnej. Nie czytałam wcześniejszych książek, ale spokojnie można czytać je osobno.

Wrzesień 1947. Franek uczeń miejscowego liceum zostaje oskarżony o zamach na radzieckich dygnitarzy, którzy prz...

Rozwiń

Zwiń